“Elke klant wordt een klein beetje familie.”

Ann: “Een partner zijn, betekent voor mij heel eenvoudig dat we altijd naast onze klanten zijn. Onze relaties zijn gebaseerd op gelijkwaardigheid. We zijn geen onderaannemers die zomaar klakkeloos uitvoeren wat ons gevraagd wordt, zonder daar ooit vragen over te stellen. We denken mee, we dagen klanten uit. Maar we zijn omgekeerd ook geen alwetende orakels die even komen vertellen hoe het moet. Ik heb ook aan de andere kant gestaan, ik heb voor ik bij Connect aan de slag ging in de bedrijfswereld gewerkt. Ik had toen al een hekel aan consultants die vanuit hun ivoren toren met een flashy presentatie kwamen aandraven. Wij staan stevig in de realiteit. Ons advies moet ook haalbaar en uitvoerbaar zijn.”

Danielle: “We komen niet binnen als dé experts die een klant eens even snel zullen overdonderen. Onze klanten hebben veel kennis en ervaring. Wij proberen daar onze expertise en onze ideeën aan toe te voegen, zodat één plus één uiteindelijk drie wordt. We willen het gesprek aangaan. We willen samen iets maken.”

Ann: “Ik hoor communicatieadviseurs soms zeggen: ‘Wij starten van een wit blad!’ Dat is nu precies wat je niét moet doen. Wij bouwen verder op wat er al ligt. Op de aanwezige kennis, ervaring en talent. Maar ook op de cultuur en het DNA van de organisaties waar ze voor werken. Als een strategie als een tang op een varken staat, dan gaat die niet werken.”

“Ik wil bij elk project en bij elke klant op zoek gaan naar wat ons verbindt, naar gemeenschappelijke grond. Heel onze business draait rond menselijke relaties. Je bouwt alleen waardevolle menselijke relaties op als je waarachtig en authentiek bent. We gaan bij Connect geen onhaalbare strategieën voorstellen omdat het chique staat. Ik denk dat we altijd en overal onszelf zijn. What you see, is what you get.”

Daniëlle: “Wij werken aan complexe maatschappelijke projecten, met veel verschillende stakeholders. Je moet met allerlei verschillende mensen een samenwerkingsrelatie opbouwen. Een duurzame relatie, want vaak springen we voor langere tijd aan boord. Dat vraagt tijd, dat vraagt analyse.”

De vraag achter de vraag te pakken krijgen

Daniëlle: “Als partner moeten wij de buitenwereld naar binnen halen. Onze opdrachtgevers denkt vaak in formele, juridische stappen. In manieren waarop het intern is georganiseerd. Dan is het aan ons om duidelijk te maken wat die stappen betekenen voor de buitenwereld, voor de mensen die niét elke dag opnieuw tot over hun oren in dat project zitten. Laatst had een klant het in een tekst over ‘maatregelen voor de korte termijn, tussen nu en 2026’. Als je horizon 2035 of 2040 is, dan is 2026 inderdaad de korte termijn. Maar voor de mensen die zitten te wachten op die maatregelen voelt vier of vijf jaar als een eeuwigheid. Als partner moet je die klant dan duidelijk en ondubbelzinnig vertellen dat je, door het zo te formuleren, je doelgroep verliest en misschien zelfs tegen je in het harnas jaagt.”

Ann: “We tekenen niet strikt binnen de lijntjes van wat al of niet binnen onze opdracht zou vallen. Bij Limburg.net kom ik voortdurend met krantenartikels of met buitenlandse studies aandraven die inspiratie kunnen opleveren. Het is mijn job om strategisch communicatieadvies te geven, maar als ik zie dat er op een infoavond dringend nood is aan iemand die rondgaat met koffie, dan steek ik gewoon de handen uit de mouwen. Onze rol is flexibel. Hoe we invulling geven aan het begrip ‘partner’ evolueert mee met klanten en projecten.”

Daniëlle: “Ik probeer altijd om de vraag achter de vraag te pakken te krijgen. Het is aanlokkelijk om meteen een folder te maken die je aan de buitenwereld kan tonen. Maar het échte vraagstuk – de vraag achter de vraag – kan je meestal niet zomaar beantwoorden met een folder of website. Een goede partner maakt een duidelijk onderscheid tussen het middel en het doel.”

“Het is belangrijk dat we het einddoel vanaf het begin van een project goed in beeld brengen, maar als partner moet je ook de route bewaken. Je moet flexibel zijn, soms moet je een kortere weg nemen of kiezen voor de iets langere scenic route. Die navigatie is onze rol. Als we zien dat het oorspronkelijke routeplan niet naar de eindbestemming leidt, moeten we op tijd durven bijsturen.”

Ann: “We proberen altijd om oplossingen te vinden. ‘Sorry, de briefing is niet duidelijk’ en handen in de lucht, dat is niet onze stijl. We zullen altijd onze uiterste best doen om klanten te helpen. Als onze opdracht ergens afgelopen is, dan wil ik dat de mensen die achterblijven verder kunnen werken. Er moet een basis liggen. Ik benadruk ook altijd dat ze me altijd kunnen bellen met vragen, ook al is mijn opdracht dan strikt genomen voorbij. (lacht) Elke klant wordt toch een klein beetje familie voor mij.”

Een cultuur van delen

Daniëlle: “Ik ben relatief nieuw bij Connect, maar het viel me meteen op dat mijn collega’s ook echt partners zijn. In het begin werd ik echt verrast door een collega die wist op welk project ik werkte en met een presentatie of een krantenartikel naar me toe kwam: ‘Misschien heb je hier wel iets aan?’ Kennis delen, elkaar op het juiste spoor zetten, geven zonder iets terug te verwachten, dat zit hier echt in de cultuur. Dat is iets om te koesteren.”

Ann: “Niemand is bang om iets aan iemand anders te vragen. Dat is minder vanzelfsprekend dan het klinkt. Als een junior een geweldig idee heeft aangeleverd, dan zal ik dat tegenover de collega’s altijd in de verf zetten. We doen hier intern niet aan politiek of aan ellebogenwerk. We hebben echt een cultuur van delen: van plannen en strategieën en tijdslijnen tot complimentjes en schouderklopjes.”