"We willen een steentje verleggen, dat hebben we allemaal met elkaar gemeen."

Gabriël: “We werken bij Connect aan maatschappelijke projecten. Projecten die op lange termijn een grote impact hebben op de omgeving en op grote groepen mensen. Ik geloof graag dat we de wereld daarmee een héél klein beetje beter te maken. Dat maakt het extra de moeite waard om ’s ochtends mijn bed uit te komen. Het maakt mijn werk relevant en leuker.”

Lien: “We hebben altijd de drive om projecten béter te maken. Niet alleen voor onze opdrachtgever, maar ook voor andere betrokken partijen. Voor de hele omgeving. Het grootste deel van mijn tijd gaat naar het project Noord-Zuid Limburg, de wegverbinding tussen Hasselt en het noorden van de provincie tot in Eindhoven. Ter hoogte van Houthalen-Helchteren loopt de weg dwars door het centrum. Net voor Covid-19 organiseerden we daar een infomarkt. Er kwam een man langs, die heel voorzichtig een krantenartikel uit een plastic mapje haalde. Het was een artikel van bijna 40 jaar geleden. ‘Zo lang wacht ik al op een oplossing,’, zei hij, ‘en ik ben blij dat het er nu eindelijk van lijkt te komen’. Dan merk je wat die complexe papieren plannen echt betekenen voor mensen.”

Gabriël: “Ik werk vooral rond water. Zowel te véél water als te wéinig water. We hebben afgelopen zomer met z’n allen nog eens ontdekt hoe relevant dat thema is. We hebben water nodig, maar het is tegelijkertijd een bedreiging waartegen we ons als samenleving moeten beschermen. Dat zorgt natuurlijk voor gemengde gevoelens. Mensen zijn zich bewust van het risico, maar je zal na tientallen jaren harmonieus samenleven met het water plots maar eens zo’n dijk in je achtertuin krijgen. Ik vind het prachtig dat wij als communicatieadviseurs mee het verschil kunnen maken: door een informatiecampagne, door een technische brief helder te formuleren, door mensen met op het eerste zicht tegengestelde belangen toch naar elkaar te laten luisteren.”

Pro bono communicatiestrategieën

Lien: “Je zou kunnen zeggen dat Noord-Zuid Limburg gewoon gaat over een nieuwe weg die door de provincie loopt. Ik zie dat anders: het is een deel van de oplossing voor files en overlast, voor verkeersonveiligheid, voor vervuiling, en het project versterkt ook de unieke natuurgebieden in de omgeving, de economie, de kernen. Van de energietransitie en het klimaat tot water en mobiliteit, we zijn elke dag bezig met de grote vraagstukken van de toekomst. We mogen de samenleving van morgen mee vormgeven. De ideeën en de oplossingen zijn er, maar die halen het alleen als ze ook gedragen worden. Met technische plannen alleen kom je er niet, je hebt ook bruggenbouwers nodig die heel veel groepen en belangen met elkaar verzoenen. Daar dragen wij aan bij.”

Gabriël: “Als je interesse en talent voor communicatie hebt, zou je dat ook kunnen gebruiken om reclame te maken voor wasmiddel. De mensen die hier werken, zijn allemaal types die op zoek zijn naar iets anders. Dat hebben we wel met elkaar gemeen.”

Lien: ‘We werken elk jaar een paar dagen pro bono communicatiestrategieën uit voor organisaties die niet de middelen hebben om daarvoor te betalen. Dat geeft voldoening. Je leert er ook uit. Je komt terecht bij organisaties die andere dingen doen dan wij gewoon zijn. Daar neem je dingen uit mee.”

Gabriël: “We zijn en blijven natuurlijk een bedrijf. Er moet geld binnenkomen, we willen allemaal graag betaald worden aan het einde van de maand. We moeten dus goed en efficiënt werken. Maar niet alles wat we doen, niet elke seconde van de dag, moet opbrengen. Ik doe buiten werktijd weleens vrijwilligerswerk voor een organisatie hier in Eindhoven. Die heeft altijd handjes voor communicatie tekort. Toen ik onze managing partner daarover vertelde, zei zij meteen: ‘Leuk, daar kunnen we misschien ook wel een keer als team aan bijdragen.’ Een relevante baan is toch ook een baan waar je je persoonlijke passies in kwijt kan.”

Het zachte ruisen van de democratie

Gabriël: “Ook intern heb ik heel sterk het gevoel dat mijn job er echt toe doet. Het zit in de cultuur van Connect ingebakken dat medewerkers met wat meer ervaring de nieuwe, jonge mensen opleiden en begeleiden. Kennis delen, kennis doorgeven, elkaar sterker maken. Je laat iets achter.”

Lien: “Ik heb het opleidingsprogramma mee in elkaar mogen steken. Het is heel mooi om zoveel honger en zoveel nieuwsgierigheid te zien. Niet alleen bij de jonge wolven die net aan hun loopbaan beginnen, maar ook bij de mensen die al even meedraaien.”

Gabriël: “Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ons werk kan best frustrerend zijn. We werken op complexe projecten, we moeten rekening houden met complexe regels en wetten. Je boekt vooruitgang, maar die gaat traag. Soms moet je eerst een stap achteruitzetten om er twee vooruit te kunnen zetten. Iemand noemde dat eens ‘het zachte ruisen van de democratie’, dat vond ik een uitdrukking om te onthouden. Want je vloekt daar wel eens op, maar het is ook iets om te koesteren. Ik ben er trots op dat het hier in Nederland en België zo gaat, en dat wij daar ons steentje aan bijdragen.”