Als klagen zou helpen, deed ik het meteen
In december maak ik altijd mijn persoonlijk jaaroverzicht. Ik ga dan nog eens door mijn outlook-agenda van het voorbije jaar. En zoals steeds was niet alles even belangrijk, achteraf gezien. Maar ik heb mij goed geamuseerd en er waren ook best wel wat stroomversnellingen. Momenten die het verschil maakten. Zoals elk jaar was 2022 er een met veel meetings, héél veel meetings. Opvallend is wel dat ik dit jaar merkelijk minder avondactiviteiten heb gedaan. Voor Corona zat ik elke week wel ergens op een netwerkevent. Die zullen er nu zeker ook zijn geweest, maar dan veelal zonder mij. Wat is er met mij aan de hand?
Nu vind ik dat netwerkavonden, waar je dan vooral ondernemers tegenkomt, altijd wel iets manisch-depressief hebben. Als de economie goed draait, dan gaat het bij iedereen fantastisch-het-beste-jaar-ooit-kan-niet-beter. Maar sputtert de economische motor, dan klaagt en zaagt iedereen elkaar de dieperik in. En durf dan vooral niet het tegenovergestelde te vinden. Ik heb die plekken dit jaar wat gemeden.
Zijwind
Nochtans is er dit jaar best wat om over te piekeren. Een oorlog op het Europese continent, die naast de gruwel in Oekraïne ook veel economische onzekerheid met zich meebrengt. Bedrijven voelen de stijgende energiekosten en daar komt in januari nog eens een forse loonindexering bovenop. Ik sta hier dan ook niet de polonaise te dansen. We zijn bij Connect met 65 medewerkers. Onze financieel directeur heeft mij haarfijn voorgerekend wat de jaarlijks terugkerende kost daarvan gaat zijn.
Al die zijwinden steken zelden tegelijk de kop op, maar dat er altijd een tegenslag op je pad komt, is een economische zekerheid.
Dat is slikken, maar het helpt niet om daar over te zeuren. Ondernemen is een constant gevecht tegen wijzigende marktomstandigheden, arbeidskrapte, extra regelgeving, stijgende kosten en interne issues. Al die zijwinden steken zelden tegelijk de kop op, maar dat er altijd een tegenslag op je pad komt, is een economische zekerheid. Of het gebeurt, is eigenlijk nooit de vraag, maar wel wat je doet wanneer het gebeurt.
Dure les
De voorbije 10 jaar hebben wij ook onze stormpjes meegemaakt. In 2013 nam ik samen met Ann Vanheel, tevens mijn levenspartner, het bedrijf over. Zij is ook financieel directeur bij Connect. Ik weet trouwens niet welke van die twee rollen de meest uitdagende is. Wij kunnen het ons nu niet meer voorstellen, maar in onze beginperiode gingen wij pas echt op zoek naar opdrachten wanneer we ze nodig hadden. Dat was dus rijkelijk te laat, zo bleek. Het resultaat waren barslechte cijfers. Nu, zoveel jaar later, is bij Connect relatiemanagement een permanent aandachtsveld, spenderen we jaarlijks meer dan 5000 uren aan acquisitie en verwacht geen enkele medewerker nog dat opdrachten zomaar binnenvallen. We halen nu jaar na jaar een mooie omzet. Maar het was wel een heel dure les.
Krappe arbeidsmarkt?
Wij hebben nu meer dan drie keer zoveel medewerkers als in 2013, we willen rustig blijven groeien en natuurlijk vertrekken er ook af en toe medewerkers. Dan is een krappe en competitieve arbeidsmarkt, in Vlaanderen, Brussel en Nederland, geen hulp. Maar omdat we permanent selecties doen, vinden we toch altijd sterke en loyale medewerkers. Niet alles lukt, maar ik kan met de beste wil van de wereld geen reden vinden om te klagen. Wij doen dat bovendien met heel jonge mensen, die we intensief opleiden. Juniors met nul ervaring en pas van de universiteit krijgen bij ons een kans. Dat de jeugd van tegenwoordig ‘niet meer weet wat werken is’, slaat trouwens ook nergens op. Het is nochtans dat wat ik vaak op de, toegegeven, ‘oudere’ netwerkevents, te horen krijg. Dat jongere medewerkers anders naar werk kijken, dat klopt. En ik kan ook niet zeggen dat ik het met alles eens ben. Maar een generatie die het proces maakt van zijn opvolgers doet dat per definitie nooit objectief.
Dat de jeugd van tegenwoordig ‘niet meer weet wat werken is’, slaat trouwens ook nergens op.
Kwaliteitsproces
Of klanten onze medewerkers goed vinden, of ons werkproces klopt, of we de juiste communicatieoplossingen bedenken, dat konden we vroeger wel denken, maar zeker weten deden we het niet. Nu zijn interne audits, klantevaluaties en permanente opleiding een integraal onderdeel van ons kwaliteitsproces. Dat zorgt er niet voor dat niets meer verkeerd loopt, maar wel dat we de fouten zien en kunnen remediëren. We hebben in 2022 het ISO-kwaliteitscertificaat behaald, maar nog belangrijker is dat klanten ons dit jaar een tevredenheidsscore van 8,56 op 10 geven. Medewerkers zijn regisseur van hun eigen groei geworden en stellen hun evaluatie samen met input van collega’s en klanten. Wij als management kijken nog mee, maar zetten ons niet meer boven hun feedback. Dat was vroeger wel anders. En niet beter.
Zurig
En dan zijn er soms ook interne rimpelingen. Het is de uitzondering, maar ook wij nemen al eens afscheid van een medewerker, op een zurige manier. De burn-outepidemie heeft ons helaas ook niet helemaal overgeslagen. En managers die vertrekken om een eigen bedrijf op te starten in de communicatiesector? We hebben het ooit meegemaakt. Nu werken we zelfs goed samen met hen aan gezamenlijke opdrachten. Maar in het jaar dat het gebeurde, was voor Ann en mij de zomer voorbij nog voor hij begonnen was.
Tikkeltje zachter
Ik kan niet zeggen wat in die 10 jaar de meeste gure zijwind was. Er gebeurt altijd wel iets wat je uit je slaap houdt. Er is nooit rust, er is nooit comfort. Maar ik heb wel gemerkt dat we anders zijn gaan reageren op wat onvermijdelijk is. Pro-actiever, niet meer afwachten, nooit de gebeurtenissen laten winnen. Ik besef goed dat wie nu een ijs- of paté-fabriek leidt met onbetaalbare energiefacturen zit. Dat wie in plaats van 65 hooggeschoolde professionals met 250 arbeiders werkt, andere discussies heeft. In een aantal van onze grote contracten kunnen we onze tarieven gedeeltelijk indexeren. Wie dat niet kan, ziet echt af. En soms schiet al die zijwind langs alle gaten en kieren tegelijk op je af. Maar van één ding zijn we zeker: klagen ontslaat je van de verantwoordelijkheid om te veranderen waar je zelf invloed op hebt. Het is met zekerheid het enige wat niet helpt. Dat heb ik de voorbije 10 jaar wel geleerd.
Klagen ontslaat je van de verantwoordelijkheid om te veranderen waar je zelf invloed op hebt.
In 2023 gaan we vieren dat Ann en ik 10 jaar aan het roer van Connect staan. Ongetwijfeld duiken er nog moeilijke momenten op. Maar die klippen nemen we wel. Ik wens de medewerkers van Connect een gepassioneerd 2023, mijn managers af en toe wat meer rust, en onze klanten het geloof dat hun projecten de samenleving een tikkeltje zachter en een beetje duurzamer maken.
